Diyare intestiııal hastalıkların en yaygın semptomudur. Dışkı su içeriğinde artışla birlikte, defakasyonun sıklığında, volümünde ve barsak hareketlerinde artışla karakterizedir. Normal intestinal tuz ve su transportundaki bozukluk sonucu oluşur. Normalde, gastrointestinal sistem ve bunun aksesor organları; karaciğer ve pankreas, su, gıdalar ve esansiyel iyonların korunmasında birbiriyle sıkıca ilişkili bir sistem oluşturur. Bu kompleks sistemin değişik fonksiyonları pekçok yolla bozulabilir ve bozukluğun en yaygın belirtisi diyaredir.

Fizyopatoloji

Diyarede gözlenen yaygın anormallik dışkı su miktarında artıştır. Hipersekresyon, permeabilite değişikliği, motilite değişikliği ve malabsorpsiyona yol açan patofizyolojik mekanizmalar, dışkı su miktarında artışla sonuçlanır, İnce barsaklardan kaynaklanan diyare, genellikle normal kolonik absorpsiyon kapasitesini aşacak oranda veya volümde sıvının kolona transportuna neden olur. Kalın barsak kaynaklı diyare, kolonik absorptif kapasitenin azalması nedeniyle, normalde kolona geçirilen sıvının absorbe edilememesi sonucu şekillenir.

Hergün intestinal lumene geçen büyük volümdeki sıvının çoğu, gastrointestinal sistemin endojeıı sekresyonundan kaynaklanır. Geri kalan kısmı diyetten köken alır. Bu sıvının çoğu absorbe edilir, sadece bir kısmı dışkı içinde ekskrete edilir  Normal hayvanlarda luminal sıvının ortalama % 98’i ekstraselüler sıvıya geri döner. Sıvı absorpsiyonundaki sadece küçük bir azalma, dışkı sıvı içeriğinde artışa yol açar ve diyareyle sonuçlanır. Hergün intestinal duvar vasıtasıyla şekillenen sıvı değişimi oldukça sürekli olsa da, bu hem hayvanın çevresi hem de daha önemlisi diyetiyle etkilenebilir. Örneğin, düşük kaliteli hububata dayalı diyetle beslenen hayvanlardaki dışkıyla ekskrete edilen sıvı volümü, ete dayalı diyetle beslenen hayvaıılardakine oranla iki misli daha fazladır. Normal hayvanlarda bu farklılıkların nutrisyonel veya fizyolojik önemi yoktur, ancak bunlar diyarenin başlamasında önemlidir. Diyare olan köpekler, hububata dayalı diyetlerle beslendiklerinde, dışkı ağırlığı ve volümü artar. Bu nedenle, çoğu kronik diyare ile karakterize hastalıkların tedavisinde, kolay sindirilebilen ete dayalı diyetler tavsiye edilir.

İnce barsaklar boyunca sıvı absorpsiyon mekanizmaları farklıdır. Tüm gıdaların ve su absorpsiyonunun ortalama %50’si, diffüzyonla jejenumda şekillenir. İntestinal içerik barsak boyunca ilerlerken, artan oranda absorbe edilir. İçerik ileuma ulaşana kadar, gıdaların çoğu absorbe edilmiş olur. Geri kalan sıvı kısmı absorbe edilmelidir. Bu epitelial hücre duvarında, kolonlarda en yüksek aktiviteye sahip olan aktif sodyum pompasıyla sağlanır. Kolonlara ulaşan sıvının yaklaşık %50’si ekskrete edilir ve dışkının su içeriği ve yoğunluğu kolonlar tarafından belirlenir.